Eerste twee weken

The flight:

Sinds 8 februari kan ik mij zelf inwoner van Spanje noemen. Ik vertrok erg vroeg in de ochtend om vanaf Amsterdam naar Valencia te vliegen. Daar aangekomen nam ik de metro en daarna de trein naar Castellon. Pablo een Spaanse vriend die ik vorig jaar ontmoet had, tijdens mijn Engelse stroom van mijn opleiding, haalde mij op van het station in Castellon. Hij bracht mij naar mijn piso *(Flat) en daar ontmoette ik mijn compañeros de piso (huisgenoten). Twee spanjaarden en een australiër.

Nadat ik mijn zware koffers in mijn kamer gezet had, gingen we naar een straatje om daar een paar cervezas (biertjes) te drinken. Ongelofelijk hoe druk het was. Iedereen stond op straat bier te drinken en tapas te eten, het zag er erg gezellig uit!

Toen we een paar biertjes op een nuchtere maag hadden gehad, gingen Pablo en ik naar een gezellig eettentje om daar mijn eerste tapas te eten. Patatas bravas (aardappeltjes met aiolie), gegrilde asperges met jamon serrano (gerookt varkensvlees) en bocadillos (stokbrood met iets er tussen, je kan er letterlijk alles tussen doen). Ik vergat al snel de smaak van het Nederlandse eten en wilde de Spaanse keuken meer leren kennen.

Nadat we lekker gegeten hadden bracht Pablo mij naar huis. Ik woon 1 minuut van een groot park (parque Ribalta) en 5 minuten van het centrum. Uitgaansgebied is ongeveer 15 minuutjes lopen en de universiteit 20 minuutjes.

Toen ik thuiskwam stonden daar natuurlijk de koffers nog die nodig uitgepakt moesten worden! Hierna was het tijd om mijn eerste nacht onder de Spaanse hemel te gaan hebben.



De dagen gingen snel voorbij en ik voelde me al snel thuis in Castellón. De stad leerde ik al snel op mijn duimpje kennen en het was tijd om voor de eerste keer uit te gaan. Ik ontmoette al snel veel mensen, waaronder drie Nederlanders. Het was een te gekke nacht en een paar nachten daarna stond uitgaan weer op de planning.

Anouk (goede vriendin uit Nederland) en ik hadden afgesproken om op zondag 16 februari elkaar te zien in Barcelona. De treinreis duurde ongeveer 3 uur en ze liet me de stad zien onder het genot van een drankje en paellas later op de middag.

Hierna kwam toch de eerste schoolweek in zicht. Wat een geregel en gedoe, maar beetje bij beetje ging ik steeds meer klassen volgen. Economische vakken, waaronder twee in het Engels en twee in het Spaans. Mocht je je afvragen of Spanjaarden (goed) Engels kunnen spreken, nee dat doen ze niet! Eigenlijk vind ik dat niet zo erg, want zo word je alleen maar gestimuleerd om Spaans te gaan praten.

Al snel leerde ik steeds meer mensen kennen, dit doordat de Spanjaarden veel meer open zijn dan de Noord Europese landen. Ze nodigen je uit om iets te drinken of te eten of gewoon om gezellig te praten.

De dag van de paellas brak aan. De universiteit stond op zijn kop! De wat eerst parkeerplaatsen waren, waren compleet veranderd en overal waren studenten vuurtje aan het fikken om daarna hun paella te bereiden. Iedereen was aan het drinken en er stond een DJ goede muziek te draaien. 1 woord: Gekkenhuis. Foto's werden gemaakt, drank vloeide rijkelijk en het eten was in één woord verrukkelijk. Een paar duizend studenten aan het drinken op de universiteit, waarom kan dat in Nederland niet?

De tijd vliegt voorbij en er zijn alweer twee weken voorbij. Het weer is hier geweldig, de mensen zijn zo open en ze kunnen hier eten maken waarbij je je vingers wel MOET aflikken!

Hasta luego! (Tot ziens). Vanaf nu af aan zal ik elke week een verslagje schrijven over de tijd in Castelón.

Ps. Ze kunnen wel lachen om De jeugd van tegenwoordig met Let's get Spanish jajajajaja